Εξάλειψη της Αναβλητικότητας

​Η αναβλητικότητα χαρακτηρίζει ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων και σχεδόν όλοι έχουμε διανύσει ή διανύουμε το κατώφλι της. Μέχρι που κάποιοι συνειδητοποίησαν τι χάνουν όντας αναβλητικοί και κινητοποιήθηκαν. 
Στον νευρογλωσσικό προγραμματισμό (Nlp) λέμε ότι κάθε άνθρωπος είναι ταλεντάκι σε κάποια συμπεριφορά.  Άρα και οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται αναβλητικοί έχουν ταλέντο στο να το κάνουν. Εξετάζουμε λοιπόν πως το κάνουν, ποια είναι η στρατηγική που ακολουθεί το μυαλό τους, ποια παράμετρος επηρεάζει την συμπεριφορά που θα ήθελαν να έχουν και δεν έχουν και αναβάλουν δραστηριότητες που οφείλουν να κάνουν. Εξετάζουμε λοιπόν το πώς το κάνουν και όχι γιατί το κάνουν. 
Πίσω από την αναβλητικότητα βρίσκεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο φόβος της απόρριψης. Ο πιο κοινός φόβος στον κόσμο.  Π.χ. θέλω να ζητήσω προαγωγή Αλλά.. Ή πρέπει να κάνω αυτά τα τηλεφωνήματα Αλλά..  Σε αυτό το Αλλά κρύβεται ένας φόβος.. Δεν θα μου δώσει την προαγωγή.. Η Ωχ τι θα ακούσω στην άλλη γραμμή κλπ.
Σημαντικό ρόλο στην χαλιναγώγηση της αναβλητικότητας παίζει o τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την οποιαδήποτε δραστηριότητα αναβάλουμε. Οι παρακάτω ερωτήσεις μπορούν να συμβάλουν στην διαφορετική προσέγγιση: 
Τι έχω να κερδίσω όταν το κάνω?
Τι έχω να χάσω αν δεν το κάνω?
Για ποιο λόγο μου θέλω να το κάνω?
Τι θα προσφέρει στη ζωή μου ?
Πως θα νιώθω όταν το κάνω?
Η Πειθαρχία είναι μυς που εξασκείται. Όπως ένας αθλητής για να έχει υψηλές αποδόσεις οφείλει να ελέγχει την αναβλητικότητά του προκειμένου να αυξήσει την απόδοσή του άλλο τόσο και κάποιος που θέλει να έχει ξεχωριστά αποτελέσματα στη ζωή του  ή ακόμη και να μην αναβάλλει τη ζωή του οφείλει να είναι πειθαρχημένος. 
Οι σκέψεις δημιουργούν συναισθήματα και τα συναισθήματα παράγουν την ανάλογη δράση. Αν λοιπόν σκεφτούμε ότι πρέπει να ζητήσω προαγωγή αλλά επειδή δεν είμαι αρκετά καλός ή δεν αξίζω καλύτερη θέση δεν θα την πάρω, καταλαβαίνουμε ότι τα συναισθήματα που θα γεννηθούν μόνο ενθαρρυντικά δεν θα είναι και τότε αρχίζει ο εγκέφαλος να γεννά χιλιάδες δικαιολογίες προκειμένου να αναστείλει την πράξη μας. Ο τρόπος λοιπόν που μιλάμε στον εαυτό μας και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε παίζουν μεγάλο ρόλο στην παρότρυνση για δράση και όχι αναβολή, είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία.  Έρευνες έχουν δείξει  ότι ένα 25% των ανθρώπων που γράφονται σε γυμναστήριο παρόλο που προ-πληρώνουν ετήσια συνδρομή πηγαίνουν μία η δύο φορές στην αρχή. Γιατί πολύ απλά αν ξεκινήσεις σκεπτόμενος ότι «άντε πάλι πάμε να χτυπηθούμε…» ή ήρθε η ώρα του βασανιστηρίου…. το μήνυμα που περνάς στον εγκέφαλό σου δεν είναι διόλου ευχάριστο. Ο εγκέφαλος δεν ξεχωρίζει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα…απλά ακούει αυτό που του λες και αρέσκεται στην επιδίωξη της χαράς και όχι του πόνου.  Κάτι λοιπόν που δεν παράγει χαρά ή ευχαρίστηση αυτόματα δημιουργεί την αντίδραση του παγώματος ή της φυγής.
Οι κρυμμένες πεποιθήσεις παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο στην αναβλητικότητα. Αν σκεφτούμε ότι το ποσοστό της ενσυνείδητης αντίδρασης σε οποιοδήποτε ερέθισμα είναι μόνο το 5% και το υπόλοιπο 95% προέρχεται από τον υποσυνείδητο νου, τότε καταλαβαίνουμε ότι πολλές από τις συμπεριφορές μας καθοδηγούνται από το υποσυνείδητο το οποίο έχει αποθηκευμένες μνήμες, εμπειρίες, πεποιθήσεις από όλη την πορεία της ζωής μας.
Η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου μας επιτρέπει πλέον σε οποιαδήποτε ηλικία να ξεμαθαίνουμε και να ξαναμαθαίνουμε. Θέλει τεχνική, εξάσκηση και πειθαρχία.
Κάποια βήματα που ενδεχομένως να βοηθήσουν στον περιορισμό ή εξάλειψη της αναβλητικότητας είναι τα ακόλουθα:
1o βήμα είναι να ανακαλύψει κάποιος ποιο είναι το εμπόδιο, τι τον σταματάει να δράσει.
2ο βήμα είναι να αρχίσει να χρησιμοποιεί συνειδητά λέξεις που ενδυναμώνουν αντί να αποτρέπουν. Οι λέξεις κατασκευάζουν την πραγματικότητά μας. Αν λοιπόν έχουμε συνηθίσει να λέμε στον εαυτό μας είσαι άχρηστος, δεν πρόκειται να καταφέρεις κάτι κ.λ.π, πεποιθήσεις που βέβαια έχουν υιοθετηθεί και αναπαράγονται από την παιδική μας ηλικία, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο εγκέφαλος μας θα βρίσκει πάντα δικαιολογίες για να μην τολμούμε.
3ο βήμα όποτε θέλουμε να κάνουμε κάτι και το αναβάλλουμε ας σκεφτούμε: Τρελαίνομαι με την ιδέα να…. Ή θέλω τόσο πολύ να…. Ή είμαι ενθουσιασμένος με την προοπτική να…. Ή αισθάνομαι υπέροχα στην ιδέα και μόνο….. Ξεγελάμε τον εγκέφαλο ο οποίος δεν έχει την ικανότητα να ξεχωρίσει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα απλά ακούει και ανταποκρίνεται.
4ο βήμα ας σκεφτούμε τα οφέλη που έχουμε να λάβουμε αφού κάνουμε αυτό που αναβάλλουμε συνεχώς. Ας νιώσουμε την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση.
5ο βήμα επειδή ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος στην ανταμοιβή ας σκεφτούμε ότι αφού εκτελέσω την εργασία που έχω θα ανταμείψω τον εαυτό μου με μία ωραία ταινία ή ένα ωραίο ποτήρι κρασί. Στα παιδάκια πάντα λέμε κάνε τα μαθήματά σου και μετά μπορείς να παίξεις, ή φάγε το φαγητό σου και μετά θα σου πάρω παγωτό.
Αν σκεφτούμε πόσες στιγμές ζωής χάνουμε αναβάλλοντας πράγματα και ταυτόχρονα πόσο γρήγορα το σε 5’ γίνεται 10’, και το 10’ γίνεται 20’…. Και μιλήσουμε διαφορετικά στον εγκέφαλό μας έχουμε μεγάλες πιθανότητες να κινητοποιηθούμε.