Η ασθένεια του "νιώθω ανεπαρκής"

​Μία από τις παγίδες του εκπληκτικού μας μυαλού είναι η επανάληψη σε συχνή βάση ιστοριών τύπου  «δεν είμαι ικανή/ος » ή «δε νιώθω όμορφη/ος» ή «δεν είμαι αρκετά καλή/ος για να προσπαθήσω» και η λίστα των ομοειδών ιστοριών ατελείωτη.

Οι  ιστορίες αυτές, καθώς μετά από συνεχόμενες επαναλήψεις «κάθονται» μέσα μας και γίνονται πεποιθήσεις ,  μπορεί να έχουν ευεργετικά ή καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως και κάθε ιστορία ανάλογα με το που θα εστιάσεις το ενδιαφέρον σου.

Άνοιξε το δρόμο προς την ανάδειξη της μοναδικότητάς σου, ανακαλύπτοντας τις πεποιθήσεις που σε μπλοκάρουν. Κλείσε τώρα μία συνάντηση μαζί μου!

Έτσι αν επαναλαμβάνεις την ιστορία με την πρόθεση  να βελτιώσεις ή να αλλάξεις στον εαυτό σου  σημεία που νιώθεις ότι θα ήταν ωφέλιμο να συμβεί τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ενδεχομένως με την κατάλληλη μέθοδο να οδηγηθείς στην καλύτερη εκδοχή σου.

Εάν η ιστορία προκύπτει από την  συνεχή σύγκριση του εαυτού σου με ανθρώπους που, κατά την γνώμη σου,  καταφέρνουν πολλά στη ζωή τους, είναι εξαιρετικά όμορφοι ή προβάλλουν τα χαρίσματά τους με θελκτικό τρόπο, τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να οδηγείσαι στην αυτολύπηση και την ακινησία.

Ακόμη και οι άνθρωποι που φαινομενικά έχουν τα πάντα συγκρίνουν τον εαυτό τους με άλλους που έχουν διαφορετικά από εκείνους. Όλοι μας, σαν ανθρώπινα όντα, έχουμε το «προνόμιο» να είμαστε ατελείς.

Ο ρόλος του ανθρώπινου μυαλού είναι να προβλέπει και να προστατεύει. Το πως θα παιχτεί ο ρόλος αυτός εξαρτάται καθαρά από την εκπαίδευση που του παρέχουμε και τις πεποιθήσεις που από τα παιδικά μας χρόνια «κουβαλούμε» και είτε μας προάγουν είτε μας «φρενάρουν».
Ιστορίες τέτοιου περιεχομένου ταλαιπωρούν μεγάλο ποσοστό ανθρώπων με αποτέλεσμα να στερούν από τον εαυτό τους την ζωή που αξίζουν να ζουν.

Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το δυσάρεστο σενάριο του μυαλού μας:

• Δεν είμαστε οι σκέψεις μας. Είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από αυτές και η πορεία μας το επαληθεύει.
• Την επόμενη φορά που θα σε επισκεφτεί μία τέτοια πεποίθηση, κάνε μία παύση, πάρε μία βαθιά ανάσα και παρατήρησε…. Από που έρχεται αυτή η φωνούλα; Είναι δική σου ή κάποιου άλλου; Είναι συνεχόμενη ή με διαλείμματα; Δυνατή ή απαλή; Κατόπιν καλοδέξου την, αναγνώρισέ την και ευχαρίστησέ την για την μέχρι τώρα βοήθειά της. Πες της ότι δεν την χρειάζεσαι πιά.
• Νιώσε το «τώρα σου» και εκτίμησε όλα αυτά που είσαι μετά από το ταξίδι ανακάλυψης που μόνος/η σου προκάλεσες. Αγκάλιασε το «τώρα σου» και κάνε ειρήνη μαζί του. Όσο προσπαθείς να το διώχνεις τόσο εκείνο θα επανέρχεται. Η συνέχεια του ταξιδιού ξεκινώντας από αυτή τη βάση θα σου προσφέρει χαρά, ικανοποίηση και αυτοεκτίμηση.
• Προγραμμάτισε το computer του μυαλού σου να παρατηρεί και να αναγνωρίζει την πρόοδο και όχι να αναζητά την τελειότητα.
• Και τέλος αγκάλιασε και αγάπησε τον εαυτό σου για αυτό ακριβώς που είσαι γιατί είσαι μοναδικό «κομμάτι» στο puzzle του πλανήτη μας.

Και να θυμάστε ότι την δεδομένη στιγμή κάνετε το καλύτερο που μπορείτε και αναγνωρίζοντάς το προχωράτε το ταξίδι με χαρά και υπερηφάνεια.