Πώς "ακινητοποιούμε" τους κλέφτες της χαράς μας - Μέρος 3ο

Στα πλαίσια της σειράς άρθρων που ξεκινήσαμε μαζί με τίτλο:
Πως να «ακινητοποιούμε» τους «κλέφτες» της Χαράς μας!

Σήμερα θα δούμε το 3ο μέρος που έχει να κάνει με την "Σύγκριση"

«Η σύγκριση είναι αρρώστια» μας λέει ο Osho…
Και αν αυτό γράφτηκε αρκετά χρόνια πριν, που η προβολή της ζωής των ανθρώπων ήταν πολύ περιορισμένη, νιώθω ότι σήμερα που η ψηφιακή εικόνα εαυτού καλπάζει, γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο.

Όλοι μας, κάποια στιγμή, έχουμε υποκύψει στον πειρασμό της σύγκρισης. Βλέπουμε τέλεια κορμιά, μαγευτικές διακοπές, πολυτελή αυτοκίνητα, δειλινά, ανατολές… κι εμείς που είμαστε… τι είμαστε… και τι έχουμε…;

Παρακολουθούμε τις ζωές των «καλύτερων άλλων» και νιώθουμε μειονεκτικά ξεχνώντας ότι η πλειοψηφία των εικόνων που βλέπουμε είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας, αφορούν συγκεκριμένες στιγμές (μη γνωρίζοντας τις υπόλοιπες) και παραβλέποντας την τάση του ανθρώπου να προβάλει τον καλύτερό του εαυτό και όχι τις «δύσκολες ή αμφίβολες» στιγμές του.

Ζούμε στην εποχή που ο ψηφιακός κόσμος έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την πραγματική ζωή. Και αυτό έχει αυξητική πορεία.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζονται καθημερινά ευτυχισμένες και χαμογελαστές οικογένειες, καλοκαιρινά parties με ενθουσιασμένα πρόσωπα, καλλίγραμμα σώματα έτοιμα να βουτήξουν, ερωτευμένα ζευγάρια να αποθανατίζουν το φιλί τους.

Έχετε αναρωτηθεί πόσα από αυτά είναι πραγματικά;

Πόσα από αυτά γίνονται στο βωμό των followers και των ακολούθων;

Και πόσα από αυτά αναρτώνται για να καλύψουν την δική τους ανάγκη για αναγνώριση, αποδοχή και προβολή;

• Με τι συγκρίνουμε τον εαυτό μας τελικά;
• Τι κερδίζουμε από αυτή τη σύγκριση;
• Και ποια η ανάγκη μας να μας συγκρίνουμε;

Αν στρέψουμε την προσοχή μας προς το «δικό μας μέσα», αντί στην παρακολούθηση των άλλων,  ίσως ανακαλύψουμε ότι δεν έχουμε λάβει την αναγνώριση, την αποδοχή και την ασφάλεια που χρειαζόμασταν σε μία πολύ πρώιμη φάση της ζωής μας.

Ενδεχομένως να ανακαλέσουμε στιγμές που οι φροντιστές μας μας σύγκριναν με τον αδελφό μας, την αδελφή μας, την φίλη μας, το συμμαθητή μας  και αυτό έχει καταγραφεί στο ασυνείδητο μας και απλά το αναπαράγουμε. Ή η κριτική που έχουμε λάβει σε αυτή τη φάση της ζωής μας είναι τόσο ισχυρή που ακόμη και σαν ενήλικες συνεχίζουμε να υποτασσόμαστε…

Θα θέλατε να βιώνετε τη χαρά που αξίζετε; Κλείστε τώρα μία δωρεάν μισάωρη συνεδρία μαζί μου να το δημιουργήσουμε ΜΑΖΙ!

Όποια και αν είναι η αιτία, ρουφάει την χαρά μας στο Τώρα… Που παρεμπιπτόντως μόνο αυτό έχουμε…
Τι κάνουμε:

• Αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι. Αναγνωρίζουμε τα + και τα -.
• Αγαπάμε το σώμα μας όπως είναι. Σπάνια γυναικείο σώμα να υπάρξει χωρίς κοιλίτσα και κυτταρίτιδα και είναι OK!
• Οι προβολές που βλέπουμε ως επί το πλείστον δεν είναι πραγματικές.
• Ένα λαμπερό χαμόγελο πολλές φορές κρύβει αγωνίες και άγχη που απλά καλύπτει.
• Να θυμόμαστε ότι η κάθε μία από εμάς είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός!
• Η σύγκριση μας κρατάει πίσω δεν μας πηγαίνει μπροστά!