Πως διαχειριζόμαστε την σύγκρουση σε μία σχέση

«Πάλι δεν έθεσα τα όριά μου, είμαι ανίκανη»
«Έπρεπε να είχα αντιληφθεί ότι κάπως έτσι θα κατέληγε η σχέση μας»
«Τα βάζω με τον εαυτό μου γιατί επέτρεψα και πάλι να με εκμεταλλευτεί»

Σας φαίνονται γνώριμες οι παραπάνω φράσεις;

Οι φράσεις αυτές πρωταγωνιστούν στην εσωτερική μας  «μουρμούρα» όταν κάποια σχέση  δεν πάει όπως το είχαμε σχεδιάσει ή κάποιος άνθρωπος στον οποίο  πιστεύαμε έδειξε ένα άλλο, μη αρεστό, σε εμάς πρόσωπο ή όταν συνειδητοποιήσαμε ότι κάναμε μία λάθος εκτίμηση.

Και τα επακόλουθα αυτής είναι μία βαριάς μορφής κριτική που συνήθως οδηγεί σε γοερό κλάμα, αυτό-μαστίγωμα και ματαίωση της αυτοπεποίθησης που τόσο καιρό χτίζαμε.

Και εδώ αναρωτιέμαι αν ένα και μόνο περιστατικό είναι ικανό να προκαλέσει τέτοιο κραδασμό στο μυαλό μας ή αν λειτουργεί προσθετικά με κάποια άλλα γεγονότα του παρελθόντος.

Άραγε έχουμε αποδεχθεί την ανθρώπινη φύση μας που την χαρακτηρίζει η ευαλωτότητα και η τρωτότητα;
Αν την έχουμε αποδεχθεί την έχουμε αγκαλιάσει;
Και αν την έχουμε αγκαλιάσει φροντίσαμε να αντικαταστήσουμε κάποια κομμάτια του εαυτού μας και της συμπεριφοράς μας που δεν φέρνουν τα αποτελέσματα που επιθυμούμε;

Ως ανθρώπινα όντα έχουμε την τάση να ακολουθούμε συνεχώς το ίδιο μοτίβο σκέψης που οδηγεί στην ίδια δοκιμασμένη συμπεριφορά. Και αυτό ισχύει για όλους εκτός από αυτούς που αποφασίζουν και δεσμεύονται να αξιοποιήσουν τις πρότερες εμπειρίες τους και με πυγμή και δύναμη να δράσουν διαφορετικά ψάχνοντας να βρουν και να εφαρμόσουν έναν άλλο «τσελεμεντέ» συνταγών.

Θέλετε να αλλάξετε μοτίβο σκέψης και συμπεριφοράς; Κλείστε τώρα μία δωρεάν μισάωρη συνεδρία μαζί μου
​
Για να συμβεί όμως αυτό χρειάζεται να ενδυναμωθούμε εσωτερικά, να πιστέψουμε στον εαυτό μας και έχοντας πάρει τα μαθήματα που κάθε εμπειρία έχει να μας προσφέρει να εφαρμόσουμε με σθένος την νέα «συνταγή» τιθασεύοντας τον παρορμητισμό μας και εμποδίζοντας «τον αυτόματο πιλότο» του μυαλού να πάρει τα ηνία.

Σαν άνθρωποι πληγωνόμαστε από συμπεριφορές άλλων ανθρώπων. Οι προσδοκίες που έχουμε και δεν πραγματώνονται πολλές φορές γεννούν συναισθήματα απογοήτευσης, αυτό-ματαίωσης, αυτό-υποτίμησης και πικρίας.

Τι θα γινόντανε άραγε αν βλέπαμε την καθαρή εικόνα του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας (απαλλαγμένη από τα δικά μας θέλω και προσδοκίες);
Αν αποδεχόμασταν το γεγονός ότι ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τα δικά του «μπαγκάζια» και ενδεχομένως να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να τα διαχειριστεί;
Αν εμείς νιώθαμε ολόκληροι όντας μοναδικοί και δεν προσδοκούσαμε από κάποιον άλλο να «μας» προσδώσει αξία;

Νιώθω ότι θα γλυτώναμε πολύ πόνο και δεν θα ξεστομίζαμε λόγια που αργότερα με το πέρασμα του θυμού θα μετανιώναμε.

Φτιάξτε λοιπόν τον δικό σας «τσελεμεντέ» ξεκινώντας με τις «συνταγές» που δεν πέτυχαν και σχεδιάζοντας τις νέες που η εμπειρία και η γνώση σας έχουν προσφέρει.

Πως θα το κάνετε αυτό;

• Θυμηθείτε αυτά τα «δεν πρέπει», «δεν έπρεπε» ή «θα μπορούσα να» που είχατε σκεφτεί την προηγούμενη φορά αποφασισμένοι να μην τα επαναλάβετε.
• Την ώρα που κυριεύεστε από θυμό νιώστε ότι ελέγχετε  εσείς το τιμόνι του μυαλού σας κι όχι ο αυτόματος πιλότος του.
• Σε λίγα δευτερόλεπτα θα έχει καθησυχάσει η αμυγδαλή σας και δεν θα νιώθετε την ίδια ένταση.
• Αντικαταστήστε το συναίσθημα του θυμού με κατανόηση.
• Νιώστε υπερήφανοι για τον εαυτό σας που συμπεριφερθήκατε ως «αλλαγμένοι και εξελιγμένοι» ενήλικες και εφαρμόσατε την νέα σας συνταγή.  

Και τέλος επιβραβεύστε τον εαυτό σας που καταφέρατε και περιφρουρήσατε την ηρεμία και την γαλήνη του νου σας, του σώματός σας και της ψυχής σας.