Πως να απολαμβάνεις τα συναισθήματά σου

Και όπως πολύ καλά σκέφτηκες δεν μιλάμε για την απόλαυση των  ευχάριστων συναισθημάτων της χαράς και της ευτυχίας αλλά για την απόλαυση των  δυσάρεστων συναισθημάτων  του θυμού, της θλίψης, του φόβου  ή της ντροπής.

Τα συναισθήματά είναι η  ένδειξη ότι ζούμε. Οποιοδήποτε ερέθισμα, από το εξωτερικό περιβάλλον, εισέρχεται στο σύστημά μας δημιουργεί μια σκέψη και η σκέψη ένα συναίσθημα.
Μία εικόνα με χιόνια μπορεί να σε παραπέμπει στις περσινές διακοπές πάνω στο βουνό όπου όλη η παρέα μαζεμένη γύρω από ένα τζάκι χαιρόσασταν την κάθε στιγμή με καλαμπούρια, γέλια και ανεμελιά.
Μία μυρουδιά μελομακάρονου από το φούρνο της γειτονιάς μπορεί σε παραπέμπει στις οικογενειακές συγκεντρώσεις παραμονές Χριστουγέννων με την γιαγιά να εξιστορεί ιστορίες και εσύ να ακούς μαγεμένος/η.
Η γεύση ενός υπέροχου πιάτου μπορεί να σε παραπέμπει στα φαγητά της μαμάς και να ευφραίνεται η στοματική σου κοιλότητα και η καρδιά σου.
Αντίστοιχα μία εικόνα με θάλασσα μπορεί να σου θυμίσει τις στρεσσογόνες καλοκαιρινές διακοπές που πέρασες και να σου προκαλέσει θυμό.
Ή το άγγιγμα ενός πλεκτού σε ένα μαγαζί να σου θυμίσει τα ρούχα που σου έπλεκε η γιαγιά σου, όταν ήταν εν ζωή, και να σου προκαλέσει θλίψη.
Φανταστείτε παρόλα αυτά  μια ζωή γραμμική με καθημερινή χαρά ή καθημερινό θυμό. Θα ήταν μία ζωή βαρετή, μία ζωή χωρίς ενδιαφέρον για την κατάκτηση κάποιου στόχου, μία ζωή χωρίς νόημα.
Θα θέλατε να "διδάσκεστε" από τα δυσάρεστα συναισθήματά σας; Κλείστε τώρα μία συνάντηση μαζί μου!

Γιατί λοιπόν δεν απολαμβάνουμε τις εναλλαγές των συναισθημάτων μας;
Γιατί απλά έχουμε εκπαιδευτεί στο να «μαχόμαστε» κατά των δυσάρεστων συναισθημάτων και να τα αντιμετωπίζουμε σαν μίασμα χωρίς να είμαστε διατεθειμένοι να ανακαλύψουμε το μήνυμα που κρύβεται πίσω από αυτά.
Κάθε συναίσθημα έχει κάτι να μας διδάξει, χρήσιμο για την εξέλιξή μας. Είναι πολύτιμη γνώση για τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε και επικοινωνούμε.

Πως λοιπόν μπορούμε να «ξεμάθουμε» τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα δυσάρεστα μα ταυτόχρονα ωφέλιμα συναισθήματά μας;

• Ο κος θυμός κρούει τον κώδωνα της παραβίασης των ορίων και των αναγκών μας. Σκεφτείτε μία στιγμή που θυμώσατε και αναρωτηθείτε τι το προκάλεσε.
• Ο κος φόβος έχει να μας μηνύσει την ανάγκη διεύρυνσης του τρόπου σκέψης μας και εξάσκησης της ευελιξίας μας. Αν και εφόσον δεν αφορά πραγματικό κίνδυνο.
• Η κα θλίψη έρχεται να σε ρωτήσει: Μήπως δεν εκφράζεις τις ανάγκες σου ή τα συναισθήματά σου;
• Η κα ντροπή σου χτυπάει την πόρτα της αυτοεκτίμησής σου. Πως βλέπεις τον εαυτό σου; Σου αρέσει; Μήπως θα ήταν σοφό να κάνεις κάποιες εσωτερικές ή εξωτερικές αλλαγές;

Τα ευχάριστα συναισθήματα έχουν πολύ μικρότερη διάρκεια από τα δυσάρεστα. Προκειμένου λοιπόν να καταναλώνουμε άπειρη ενέργεια διερωτώμενοι «γιατί σε μένα» ή «γιατί μου βάζει συνέχεια τις φωνές» ή «γιατί δεν με καταλαβαίνει κανείς» είναι προτιμότερο να αποκωδικοποιήσουμε το κρυφό μήνυμα που έχουν να μας παραδώσουν, να το αγκαλιάσουμε και να απολαύσουμε την διαδρομή προς μια εσωτερική μας αλλαγή προκειμένου τα φαινόμενα να μην επαναλαμβάνονται κι εμείς να λαμβάνουμε την απόλαυση της εξέλιξής μας.

Και τότε το κάθε δυσάρεστο συναίσθημα  αποκτά το νόημα της εξερεύνησης και αλλαγής, αφροδισιακά για την απόλαυση της κάθε εμπειρίας που γενναιόδωρα μας προσφέρεται.